Fotograficzne rozterki wewnętrzne
Dotarłam do tego życiowego momentu, kiedy mam problem ze swoją fotografią.
Zaczynałam od makro i nie wyobrażałam sobie wymienić biegania za kwiatami i owadami na rzecz fotografowania ludzi. To był zupełnie inny świat, ale stało się. Odkąd porwałam przed swój obiektyw jedną, drugą, kolejną koleżankę, zaczęło mi się to wydawać wspaniałe, lecz z czasem i nudzące, bo wiecie, to było takie cykanie dla zwykłych fotek na fejsa, a ja chciałam czegoś więcej. Dlatego zaczęłam wymyślać stylizacje, ganiać po sklepach za sukienkami i rekwizytami, martwić się o bajkowe makijaże i elementy magii. Zaczęłam poszukiwać nowych twarzy, chociaż z początku to była dla mnie abstrakcja. Abstrakcja aby tworzyć coś z kimś obcym, kiedy byłam tak ogromnie nieśmiała. Nadal ta uciążliwa cecha charakteru mi towarzyszy, często obawiam się o takie sprawy jak chociażby rozpoczęcie rozmowy, ale jakoś to leci kiedy mam ze sobą aparat, najwidoczniej dodaje mi on nieco pewności siebie.
Uważam, że baśniowe zdjęcia są świetne i lubię je tworzyć, sprawia mi to przyjemność. W pewnym sensie jest to jakieś nawiązanie do dziecięcych marzeń, kiedy to żyłam otoczona idealnym światem z bajek, a któż nie lubi wspominać czasów dzieciństwa? Niestety lub też stety, ostatnimi czasy zaczęłam nieco inaczej spoglądać na fotografię, natrafiłam na galerie ludzi, którzy tworzą w zupełnie innym stylu. Nie starają się o nietypowe stylizacje, raczej próbują uchwycić zwykłą rzeczywistość, ale w niesamowicie emocjonalny sposób. Ich zdjęcia same malują historię. Kiedy tak chłonęłam kolejne fotografie tego typu uświadomiłam sobie, że moje bajkowe kadry... w większości nie mają swojej historii. Są tylko ładnie wyglądającymi (i to nie zawsze) zdjęciami, które na chwilę cieszą oko i nic więcej.
Chcę tworzyć z treścią, a nie jedynie z formą. Chcę opowiadać historie, wzbudzać pewne emocje w tych, którzy zobaczą moje zdjęcia. Jednak ciężko porzucić mi baśniowe stylizowane sesje, a i trudno obie rzeczy połączyć.
Nie chcę porzucać swojej obecnej drogi, ale nie uważam, by była w pełni taka, jak tego chcę.
Może w głębi duszy boję się zmian i odrzucenia?
Zobaczymy jak to będzie. Naprawdę chcę to pogodzić.Chcę wyrażać emocje.Chcę tworzyć z sensem.Chcę też chwytać magię.Chcę w pełni wyrażać siebie.Będę nad tym pracować, a przynajmniej spróbuję.
Może kilka słów o sesji? To kolejna taka nie w moim stylu. Światło na twarzy modelki! Zwykle uciekam do cieniu lub tworzę pod słońce, co zresztą łatwo da się zauważyć spoglądając na inne zdjęcia w galerii. Z Basią nie działałyśmy długo, dlatego jak już się spotkałyśmy to stworzyłyśmy trzy stylizacje. Dwie pozostałe, z nieco innym światłem, zobaczycie już niebawem. Ogólnie z sesji jestem bardzo zadowolona, chociaż problem z obróbką miałam ogromny... coraz częściej nie mogę się zdecydować w kwestii kolorystyki. Ta początkowo mi nie odpowiadała, chociaż z upływem czasu zaczęła mi się podobać. Meh... :) A wy jak oceniacie te zdjęcia? :)
